Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

ΔΗΜΟΣΙΟ ΦΟΡ ΕΒΑΡ

Έβλεπα μέσα στην εξεταστική μιαν εκπομπή σε στιλ ντοκιμαντέρ, που εγυρίζετουν στο Ιράν και περιέγραφε τον ρατσισμό που βιώνουν οι γυναίκες. Συγκεκριμένα εδιαδραματίζετουν στην υπηρεσία που εκδίδει τα διαζύγια στο Ιράν η οποία ήταν κάτι μεταξύ δημόσιας υπηρεσίας και δικαστηρίου. Τζιαμέ είσιεν έναν δικαστή χότσια ο οποίος αποφάσιζε αν θα δώσει ο άντρας διαζύγιο στην γυναίκα που ήθελε ή οϊ. Πριν που κείνο έπρεπε οι γυναίκες να περάσουν που έναν άλλο δημόσιο υπάλληλο ο οποίος έδινε τους φακέλους της υπόθεσης στον δικαστή Τούτος ο τύπος ήταν μέσα σε ένα δωμάτιο γεμάτο με φακέλους (pc εν είσιεν). Μια μέρα που λες επίε ένα πρωί μια γυναίκα να πιάει το φάκελο της (τούτη ήταν γνωστή γιατί επίενε συνέχεια για το διαζύγιο αλλά ο δικαστής εν ελάλε το ΟΚ).
Ο υπάλληλος έπινε το τσιάϊ του γυρίζει και θωρεί την.

Λαλεί της τι θέλεις?
Λαλεί του το φάκελο μου.
Λαλεί της χάθηκε
Λαλεί του γίνεται να ξαναψάξεις να τον βρεις?
Λαλεί της πίνω το τσιάϊ μου τώρα
Λαλεί του ΟΚ να περιμένω να τελειώσεις?
Λαλεί της ......... και γυρίζει που την άλλη
Λαλεί του ΟΚ εν να είμαι δαμέ ως της 2 αν βρεθεί
Λαλεί της εν να βκείς έξω να με αήκεις να πιω το τσάι μου με την ησυχία μου?
(btw εμίλαν του ευγενικά γιατί α) ήσιεν τον ανάγκη και β) στο Ιράν δέρνουν της γεναίκες)

Βλέπω το εγώ ο αφελής και λαλώ κοίτα που θυμίζει το ελληνικό δημόσιο του 70 και χάρηκα που ήμαστε καλύτεροι. Ε προχτές επία στην ελληνική εφορία και αναθεώρησα.
Επία να πιάω το στεγαστικό επίδομα.

Πάω στο παράθυρο και περιμένω, περιμένω, περιμένω.
Πίνει φραπέ και κάτι κάμνει στο pc. Σε κάποια φάση η τύπισσα γυρίζει και θωρεί με. (ύφος τι θέλεις και εσού τωρά??)
Λαλώ της καλημέρα (έχω την ανάγκη)
Εν απαντά
Διώ της τα χαρτιά μου
Θορεί τα και λαλεί μου οτι τούτο και τούτο θέλει το γνήσιο και οϊ φωτοτυπία
Λαλώ της μα άλλες φορές έφερνα τα και ήταν ΟΚ
Πίνει καφέ μάσχιεται στο pc εν απαντά (ύφος βαρκούμαι τωρά πίνω καφέ)
ΟΚ (πέρνω απόφασή ότι εν θα απαντήσει) και ρωτώ την πότε λήγει η προθεσμία??
Πίνει καφέ μάσχιεται στο pc εν απαντά
Ξαναρωτώ
Ξανά αδιαφορεί (ύφος εν με παρατάς πρωί πρωί!!!)
Γίνομαι επίμονος, υψώνω τόνο και λιγότερο ευγενικός (ευτηχώς εν δέρνουν τόσο εύκολα δαμέ όπως το Ιράν)
Απαντά μου
Θέκιου λαλώ της και φεύκω.

Εν να ξαναπάω οπότε έσιει συνέχεια.

Σημ. Διαβάστε το post με soundrack το ομώνυμο από τα ημισκούμπρια.

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010

SHIROS IS BACK

Ελληνικέ κυπριακέ λαέ γνώριμο είναι το post που διαβάζεις. Είμαι ο shiros και είμαι ζωντανός..Δεν είμαι νεκρός όπως το πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και το τοπικό τμήμα κτηνιατρικής θα ήθελαν (Μακαριοshiros)
Επιβίωσα του ενός μήνα εξεταστικής Αυτός ήταν και ο λόγος της μεγάλης και ελπίζω αισθητής μου απουσίας
Δεσμεύομαι προσωπικά για περισσότερα posts τουλάχιστο μέχρι την επόμενη εξεταστική όπου πάλι θα ξαναπέσω σε εξεταστικό κώμα λόγω οξείας κτηνιατρίτιδας.
PS. I missed you guys
PS.2. Άσχετο. Τον Τάσσο ήβραμεν τον τελικά? Τι έγινε ας με ενημερώσει κάποιος.

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010

Πολιτικός: Επάγγελμα Βαρέων και Ανθυγιεινών


Δεν τείνω σε καμιά κατεύθυνση (αριστερά, δεξιά, μέση , βορειοδυτικά, νότια, διαγώνια κτλ). Κρίνω και γράφω με αφορμή την «πολιτικοποίηση» ενός γνωστού με το που ξεκίνησε τις σπουδές. Από εντελώς απαθής έγινε ένθερμος υποστηρικτής (φοιτητικής) πολιτικής παράταξης.

Εν αντέχω να μιλούν οι αντιπολιτευόμενοι για την κυβέρνηση λες και είναι το χειρότερο που μας συνέβη ποτέ. Σε κάθε πρόταση της κυβέρνησης απαντούν με κακεντρέχεια και εναντιώνονται σε κάθε τι. Δεν έχει σημασία αν όλοι θα διάλεγαν λουφκιά με τα λάχανα, σημασία έχει αν είπε το κυβερνών κόμμα πως θα κάμει λουφκιά, τότε οι αντίπαλοι θα πουν γιατί λουφκιά? Εμείς διαφωνούμε.

Όταν εν το δικό τους κόμμα κρύφουν. Ότι αίπιν μπορούν να καταλογίσουν στους αντιπάλους θα το κάμουν. Με ενοχλεί που κάποιοι ζητούν την παραίτηση του προέδρου. Ήταν καλύτερα πριν? Θα είναι καλύτερα μετά? Άμαν παραιτηθεί ποιον προτείνετε για σωτήρα μας? Γιατί στην Κύπρο εν ψάχνουμε κάποιον ισχυρό πολιτικό να μας κυβερνήσει, στην Κύπρο ζητούμε το μαγικό λυχνάρι και στο πακέτο κάποιον να τρίβει το λυχνάρι πέρκι εμφανιστεί το τζίνι.

Τζίνο που συμπεραίνω είναι πως ότι τζε να κάμει ο αντίπαλος πολιτικός, τους άλλους εν τους αρέσκει. Γιατί πλανούν τον κόσμο πως μπορούν να τα καταφέρουν καλύτερα? Μόνο τρύπες στο νερό ανοίουμεν όταν δεν υπάρχει συμμαχία μεταξύ υμών.

Οι διαμάχες γίνονται συνήθως για να εξασφαλίσουν στους ίδιους την εξουσία καθεαυτή και όχι την εξουσία ως μέσο δράσης για καλύτερη Κύπρο.

Με το που φκένει στην εξουσία το αντίπαλο κόμμα παθαίνουν πολιτική αμνησία. Είναι λες και όλα τα προβλήματα στην κοινωνία εξεκινήσαν μόλις έπιασε την εξουσία στα σσιέρκα του ο τρέχον πρόεδρος και οι πλέον πρώην κυβερνούσες πολιτικές παρατάξεις δεν έχουν πια ευθύνη. Πολιτική αμνησία όπου μας συμφέρει βέβαια. Όταν είμαστε εμείς στην εξουσία ξιχάνουμε τα προβλήματα που δεν ελύσαμε ή σσειρότερα εδημιουργήσαμε. Όταν εν οι άλλοι στην εξουσία εμείς αποποιούμαστεν των ευθυνών και πλέον περνούμε στην αντεπίθεση γιατί οι κυβερνώντες δεν ελύσαν τα προβλήματα που τους αφήσαμε.

Πάντως φως στο σκοτάδι δεν βλέπω ούτε με «τα φώτα αναμμένα» κατά mέτωπο.

Στην τελική δεν ξέρω ποιος μου φταίει παραπάνω. Οι πολιτικοί οι οποίοι είναι αυτοί που κινούν τα πιόνια ή τα ίδια τα πιόνια που εθελοτυφλούν και υποκινούνται χωρίς πραγματική προσωπική κρίση?

Όσον δεν κάθεται σε καρέκλα εξουσίας ο κόκκινος, μπλε, κίτρινος κτλ χρωματιστός κώλος του πολιτικού αυτός αντιδρά.


Υ.Γ. Δεν έχει καταδικαστεί κανένας πολιτικός για παραπλάνηση ψηφοφόρου.