Ωδή στους αφελείς και στην χαμένη μου άγνοια
Την άγνοια και την αφέλεια δεν μπορείς να τις επανακτήσεις.
Είναι σαν την παρθενιά , με το που την χάσεις τελείωσε.
Αν είσαι αφελής μπορείς να πιστεύεις πως όλοι οι άνθρωποι έχουν καλές προθέσεις.
Αν έχεις άγνοια η ζωή είναι υπέροχη.
Είσαι αισιόδοξος, δεν αναμένεις πως κάτι θα πάει στραβά. Δεν αντιλαμβάνεσαι ότι μπορεί να σου γελάσουν, να σε περιπαίξουν ή να σε εκμεταλλευτούν.
Πιστεύεις πως ένας άντρας κάνει κομπλιμέντα μόνο σε σένα. Πιστεύεις πως δεν σκέφτεται άλλη. Πιστεύεις κάθε τι που λέει για να σε ρίξει.
Όταν έχεις άγνοια και είσαι αφελής πιστεύεις του πολιτικούς. Όταν είσαι αφελής πιστεύεις πως θα κάνουν αυτά που υπόσχονται .
Όταν έχεις άγνοια για το παρελθόν σκιαγραφείς αισιόδοξα το μέλλον.
Όταν είσαι αφελής δεν σκέφτεσαι τι μπορεί να κρύβει μια πράξη.
Μπορεί να σου γελάσουν στο μοίρασμα των χωραφκιών και να είσαι χαρούμενη πως εφκήκες και κερδισμένη.
Άμαν είσαι αφελής γελούν οι «φίλοι» σου πίσω που την ράσσιη σου τζε εν παίρνεις χαπάρι.
Άμαν είσαι αφελής σκέφτεσαι μια φορά και μετά χαριεντίζεσαι με τες πεταλούδες στον εγκέφαλο σου.
Πόσο μου σπάζουν τα νεύρα αυτοί που δεν αντιλαμβάνονται τον πραγματικό κόσμο γύρω τους.
Σπάζουν με γιατί στην τελική ζηλεύκω την ανεργία του μυαλού τους.
Εν ευτυχισμένοι μέσα στην άγνοια τους.
Υ.Γ: Λαλείτε να μου εφάτσισεν η πυρά?
(Μετάφραση ελληνικών
Άμαν= όταν
λαλείτε= λέτε
εφάτσισεν= με χτύπησε
πυρά= ζέστη)
χαριεντίζεσαι= χαίρεσαι
)
